Aşka Yer Yok Oralarda

Daha bir yasındaydı Nazime ,
Nişanlandığında yeni doğmuş Ali’ye.
Beraber büyüdüler çamur sokaklarda…
Yoktu Nazime’nin bir erkek kardeşi,
Korudu ,kolladı Ali’yi .Sevdi canı gibi…
Geldi Nazime 13 yaşına; memeleri büyüdü,
Serildi ,serpildi ,güzelleşti.
Dediler vaktidir ,büyüdü bizim kız,
Everelim artık ,hep soruyorlar ne zaman diye…
Sevindi Nazime ,kendi yuvası olacaktı.
Emindi kocası ,babası gibi iyi biri olacaktı.
Sevecekti kocasını biliyordu, belki de aşık bile olacaktı.
Tıpkı dizilerde izlediği gibi…Aşk…
Kızardı yüzü ve gülümsedi.
Düşünü kurdu Nazime ,o gece ve diğer geceler;
Yakışıklı ,yiğit kocasının ve minik bebelerinin …

Gün o gündü artık…
Geldiler istemeye Nazime’yi , Ali ve ailesi
Bak oynuyordu yavrucak elindeki oyuncağıyla.
İnşallah böyle bir oğlum olur dedi Nazime,
Ali gibi ,anasına düşkün ve sevimli.
’Kız ana’ dedi Nazime ,’Ragıpgiller beni kime isteyecek ?
Oğulları yoh ki, yohsa eskerde falan kardaşı mı var ?’
’Ne kardaşı be !’dedi anası:
’Seni Ali’ye beşik kertmesi yaptıydık’…
………………………

Ali….Ali….Hani kardeşi bellediği ,
O sümüklü Ali mi?
’Anaa ,anaa kız anaa..Sen ne diyon ?
O benim kardaşımdır anam ,ben büyüttüm sayılır O’nu anam .
Az mı elimde taş Ali’mi dövenleri kovaladım..
Az mı O’na hastayken baktım,
Hani anası babası dogum için gittiklerinde kasabaya..
Söyle bana anaa,nasıl kıyacan kızına ?
Nasıl verecen beni kardeşim dediğime …?’
’Kes’ diye gürledi anası.”Git şu kahveleri hazırla ,
Bak söylerim şimdi babana ,amcana …”
……………………….

Söylencek çok şey vardı belki bu hikayede,
Ama olmadı ,söylenemedi, yazılamadı şiirce mutluluk.
Çünkü boyun eğmek gerekirdi.
Yapacak bir şey yoktu ,direnecek bir şey yoktu.
Allah böyle yazmıştı kısmetini,
Karşı gelmek anaya babaya, günah olurdu.
Mecburdu evlenmeye Nazime ,kardaş bellediği Ali’siyle.
Bu töreydi,bu gerçekti,bu alınyazısıydı.
Tıpkı komşuları Hafizenin kızının kuma gitmesi gibi,
İmam efendinin bacısının 11 yaşında evlendirilmesi gibi,
Ya da kendini öldüren karşı köyde ki sarı gelin gibi…
Kınalıyı hatırladı birden Nazime;
Kurban bayramı için önceden alıp yetiştirdikleri,
Bayramın ilk günü, vakti gelince kestilen kınalıyı..
Koştu aynaya baktı …
Kara gözlerinin ta içinde kınalıyı gördü .
Kurbanlık koyun gibiydi Nazime,
Vakti gelmişti kesilmeye…

Banu Uludağ