Aşık için,
Eğer geri gelirse hiç gitmemiş sayılır derler ya
Demek ki senin her gidişin hiç gidiş değilmiş aslında
Ağlamalarım boşunaymış
Çünkü sen hep döndün, kapılarıma geri geldin
Seni gönderdiğim kapılarıma
Demek ki sen hiç gitmiyorsun aslında
Hep dönüyorsun ya
Ömrün zeytince olsun
Ve hep geri gel bu uzun ömürlerde
Ama hayat kısa
Ve sen çok uzaklardasın
Seni özlediğimi söylesem, kapıya dikilsem
Sen çıkar mısın karşıma, var olur musun
Sonra varolur muyuz bir bedende
Sevgi için;
Fedakarlık ister, her zaman kazanmak değil
Sırası gelince bırakmasını da bilmek gerekir derler
O zaman ben seni çok mu seviyorum
Hayatına iade ettim ya seni
Tek yönlü bir uçak bileti gibi
Git ve kal e mi demiştim
O zaman sen beni çok mu seviyorsun
Beni üzmemek için hayatın içinde bırakıp gittin
Gözlerin geceye karıştı
Gözyaşlarım omuzunda kaldı
Kahverengi gözlerine takıldım
Avuçlarımla yüzünü sarmaladım
Gözkapakların yumuşacık indi
-Aç dedim, aç… Bakmak istiyorum
Kimin gözleri kahverengiyken renkli zannedilebilir ki
-Ne güzel bakıyorsun dedin
Yüzün yüzüme değdi
Gözkapaklarım indi
Şimdi yastığa sinen kokunla
Hafızamda gülüşünün en ince ayrıntılarını koruyarak
Tanıdık bir restauranttan bir kibrit kutusuyla kalan sigara paketine dokunarak
Kış aylarının geçerek İzmir’e baharın gelmesini
Ve
Senin gelmeni bekliyorum İzmir’e
Baharda gel ki; tekrar aşık olayım sana
