Sevgili!..
Seninle ”hüzne sürgün aşıklar” ülkesinde
birer köşebaşı tutalım…
Sen Adem ol,ben Havva…
Kirpiğimde asılı olsun bir aşk masalı…
Dekor vuslattan uzak,manzara mutluluktan kovulmaya tutsak…
Benim uğrumda cennetten kovulmayı göze alabilir misin?..
Bir dudağı elmaya benzetme hayalini de alıp
yüreğimde ölebilir misin?..
Titrek bir rüzgar alıp götürsün tüm şeytansı arzularımızı…
Avuçlarımızda ki yıldızları yatıralım her gece teneşire…
Kefenlere saralım bütün platonik aşkları…
Diyorum ki sevgili!..
Sen özgürlüğe sevdalı bir güvercin ol,ben hüzünkovan kuşu…
Ötüştüğümüz lisan başka başka olsun…
Lanetlenmiş aşk diyalogları ikimizden de uzak olsun…
Sen koyu kırmızı karanfilleri sev,ben ateş kırmızısı gülleri…
Sen hercai menekşeleri sev,ben sardunyaları…
Literatürde ki bütün anlamları tersyüz edip
sevda bahçelerimde ölebilir misin?..
Sevgili!..
Yağmurlar diyorum…
Yağmurlar ıslatmasın ikimizi yanyana,çıldırasıya..
Yağmurun usulluğunu ve toprak kokusunu
harmanlayarak,bölüşelim rengini…
Sen tutkunun rengi kırmızıyı al,ben kasvetin rengi siyahı…
Diyorum ki sevgili!..
Ben taşırım tüm matemi,kederleri ve boşluk sancılarını…
Kıyamam sana,sen de taşı asil ruhlar da vuku bulan aşkları…
Benim yürüdüğüm kaldırımlar hazan yaprakları…
Senin yürüdüğün kaldırımlar bahar cıvıltıları dolsun…
Leylak rengi şiirler senin,solgun aşk şiirleri benim olsun…
Bir dama tahtasının siyahı ve beyazı gibi karışalım
demiyorum ki birbirimize…
Hayatın siyahını süzüp ve takıp özgürlüğün beyaz kanatlarını,
gri düşlerim de ölebilir misin?..
Sevgili üzül diye söylemiyorum inan!..
Benim avuç içlerimde ki teri yalayan dudaklar başka…
Senin dudaklarının uzandığı avuçlar başka olsun…
Ellerinle asla kenetlenememiş parmaklarımı da unut gitsin…
Bir ömür benimle kal demiyorum ki sana!..
Sadece son nefesimiz aynı olsun…
Hayat yolculuğuma son noktayı koyarken…
Gönül rızasıyla son bir kez bakıp şu ***** dünyaya…
Son bir derin nefes çekip ciğerlerine
benimle ölebilir misin?..
