Bu gece kırılan düşlerimin koynunda sabahlayacağım

Şiir Defteri

Bu gece;
kırılgan düşlerimin koynunda sabahlayacağım…
Tenimde sus(uz)luktan kurumuşelbiseleri yırtılmışöfke kanamalı Aşk sözcükleri kazılı…
Yine gri karanlıkların mürekkebine düştü kalemim…
Denize kıyısız durgun ırmaklar akıyor gözlerimden…

BEN BÜTÜN YARALARIMI MUTLULUĞUN İÇİNDEN GEÇERKEN ALDIM…

Soğuk rüzgarlaryüzümü n ağrısını içimin Maltalarına savururken;
Bu gece kırılan düşlerimin koynunda sabahlayacağım

Tutuklu adımlarla voltalıyorum yargısız hüküm giydiğim karanlıkları…
Ardımda kanlı cam kırıkları ve ıslak hüzünlerde büyütülmüş o kadar ayrılığım var kiSuskunluğuma kilitlediğim…
Üstü çizilmemiş iri puntolu harfler duruyor gözümün önünde onarılmayı bekleyen…

ON(u)ARIYORUM…

Neresi zordu ki sevmenin;
Eğer duyulmasaydı kalbimin atışları…
Çatlarken sevimsizliğin ar damarıacemi bir işkenceci kesiliyor hayat…
Oysa yıkılması zor değildiyüreğime ördüğüm duvarın…

Kİ O DUVAR EN ÇOK KENDİ İÇİNDE YIKILMIŞTIR*

Şimdi ;
Her okuduğumda kırık-dökük güncemi en çok beni vuruyor
Büyük yıkımlardan devşirdiğimiçe zalim-dışa can cümlelerim…
Hangi sularda yüzdürsem kağıttan gemilerimisoğuk bir rüzgara yenik düşüyor düşlemler…

DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) DERİNLERE

Dipteyim…
Yunus’un karnındaYusuf_ i sancılarlasabı r tespihleri çekiyorum…
Duaya açılıyor mücrim ellerim
Gecenin yarısıduvarları nda küfür yazılı odamda…
İhbar ediyorum sevda kaçakçısı duygularımı
Durmadan (d)üşüyorum geçmişin karanlıklarında. ..

Bu gece kırılan düşlerimin koynunda sabahlayacağım
Usul usul dolaşıyorum düştüğüm duvarların gerisinde…
İzi duran yaralarımdan biriktirdiğim bir başkaldırınınhesapsı zca çöreklendiğikıştan kalma bir ayazım şimdiüşüten…

“ZATEN BEN HİÇ BAŞEDEMEDİM Kİ
OLUMSUZ SATIRLARINBOŞLUĞA DÜŞÜREN ÜNLEM İŞARETLERİYLE…”

Her paraf bir yanılışım
Her satır başı bir umut ve her nokta bir ölüm oldu gecenin çıldırtan sessizliğinde…

Oysa ben seniher gece duvara astığım acılarımdan süzüp bağrıma aldım…
Hüzün büyüğü gözlerine yaslanmanınne büyük bir onur olduğunu bil(e)medin…
Artık içimin ağıtlarına dokunma ey kelepçesi hükümlü rüzgar !..
Kaç ölüm düştü tutsak günceme…
Geçmişine sövülmüş bir hükmün infazında ertelendi gülüşlerim…
Şimdi her gülüşümde yüzüm kirli…
Koşarken yırtıldım işte..

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İşlem Sonucunu Girin * Zaman sınırı tükendi. Lütfen CAPTCHA'yı yeniden yükleyin.