daha ötesi yok…
istersen bağırabilirsin şehrin arka sokaklarında
“gitmesin ” diye
kalmasına sebep göstermeden
hem de..
son sarılışın öyküsünü yazabilirsin güneşe
terlediğini anladığında…
yüreğini yangın yerine çevirebilirsin…
adını
özlem,
delilik,
acı da koyabilirsin yaşadıklarının…
kör kütük,
bir deniz kenarında sarhoş olabilirsin…
her seferinde bir kez daha keşke
diyebilirsin
adını biz koyduğun bu aşkda…
çelişirken gel git’lerin
sözüne yemin katabilirsin…
yakomozları bahşedebilirsin
sevdiğinin gözlerini yakından görmek için…
uçurum kenarlarında uyuyabilirsin
son kez bir başlangıca imza atarak…
ellerin tereddüt edebilir
başkalarının ellerini tutamayabilirsin bir daha…
duymak için sesini sızlanıp durabilirsin ,
her telefon çaldığında…
boğuşup dururken yalnızlığınla
tüm şiirlerini o’na hitaben yazabilirsin…
hatta,
gülüşün yanaklarındayken,
onun yokluğuna akıtabilirsin gözyaşlarını…
habersiz…
siyah örtü ile örtebilirsin ayıplarını
ihlal ederek güvenini…
hayal içinde hayal görebilirisin,
tanrıya bu sevdanın sırrını sorarak…
maziden sıyıramasan da kendini
kokladığın çiçekler sana hatırlatabilir
saçlarının kokusunu…
ve
ok yaydan çıkabilir
kalmasada mecalin sevdaya…
özünü özüne yakın bulabilirsin…
dudağından bir nefes çekerek
sevişmek isteyebilirsin
bir gece vakti
baştan ayağa tutkuyla…
işte o zaman
daha ötesi yok…
işte o zaman
diğer adın “aşk” olabilir senin….
diğer adın
…………AŞK……
Nebile Aydın
