Kimine göre bir kamıştır ney
Kimine göre bir çalgı
Kimine göre hüzünlü bir ses
Kimine göre Ayrılık’dan bir şarkı
Kim ne der, benim bir garip ney’ime
Üfledikçe hüzünlenir,kulaklarım dan bütün bedenime
Düğümlenir, aşk acısı çeken parça parça yüreğime
Üfledikçe demlenirim AB-I HAYAT kevserin de
Bana hayatı övme, Ey garip yolcu
Bende sanıyordum sonsuzu,Dünya denen uçurumu
Düştüğüm de anladım, Sonsuzun fani hayat olduğunu
Ney’le buldum asıl hayatın, bizim burda olmadığını
İnsan-ı Kamil olmak, üflemekten geçer ney’i
Hangi kitap yazar, bu sesteki huzur ve ahenk’i
Üflemek kadar güzeldir,Dinlemekte ney’i
Ölmeden huzura erişen, en hakiki mürşit gibi
Dinleyeni sarhoş eder,Üfleyeni kül
Bir köz gibi yanıyor kalbim,üfledikçe kül ney’ler
Beden kül oldu, Ruhum Sadabatsız bir kul
Hüzünlendi yine küllerim,ruha hasret bedenim
Ben aşk’ı ney’le buldum, leyla geçici bir faniydi
Bana güzel olan herşey, nefsim denen hainindi
Ne insanın taptığı insana,Nede milyon dolarlık şereflere
Satılmamış tertemiz, ihanetsiz bir ney’imle
Kelimeler hiç bu kadar anlamsız gelmemişti bana
Artık ya üflemekti konuşmak, yada dinlemekti susmak
Hakikat bu seste gizli ufacık bir nasihat
Onuda anlamak için gerekti, tecrübeyi tahsilat
Geçmişim kötü anılarla, peşimdeydi bırakmaksızın
Kaçmıyordum, kovalandı demesin diye dostlarım
Üfledikçe anlıyorum ya, hangisi yalan ve hakikat
Üfledikçe sorguya çekiyor, dilimden dolayı kabahat
Yasir Yaman
