Bir şiir gibi başlamışdı hayat.. yumuk yumuk gözlerim ve masum yüreğim vardı. Pembe ellerim olmasına rağmen tırnak içerisindeydi hakkımda bilinenler.. Alınyazım kimlerin elindeydi acaba…Kafiyesi düzgün satırlara benzerdi tüm isteklerim ; ya isteklerim için çınlatıyordum ortalığı . ya da şen çığlıklarım olurdu kendi çapımda şenliklerime. Bir avuç şekerdi tüm beklediğim.. sevimliydik ve şirindik tüm şiirler gibi.
Sonra başlığı adımın harfleri olan bir hikayenin kahramanıydım.. Konu günden güne gelişse de ana fikir çıkmıyordu bir yerden.. Tekin olmayan yollardan geçtiğimde sadece önsöz vardı akıllarda nereyeydi bu gidiş?
hey hayat
Kimi zaman deneme tahtasını oluyorduk düşe kalka.. Üç yanlış doğruyu sormadan alıp götürüyordu. Ve sadece seyrediyorduk. Parmaklarımızın arasından düşlerimiz kayıp gidiyordu. Bakakalıyorduk sessizce.
Bazen üç beş fıkra çıkardı düşündürücü ve bir an gülümse ihtiyacı için duraksamaya.
Makaleleri tahlil edecek kadar tesbitçi değildik. Kendimizdik makale içerisindeki uzun noktalar.
Romanlar okunuyordu bizden ötelerde. Biz masalların peşindeydik sonunda üç elma düşen. Gökkuşağının bile yedi renk olduğunun çok sonra farkına vardık. Ansızın rüyalardan uyandırıldığımızda gerçek renklerle boğuşuyorduk…Silkelendik.. Tomurcuk değilmişiz , hangi ara filizlendik boyumuzca..
Şimdi serbest sandığımız kürsülerde bitmeyen mücadelemizde yenilmeyip yeni kavgalar veriyoruz. Tek sebebimiz hayatın özetini çıkarabilmek. Kompozisyon dersinden sınıfda kalmayı becerebilmişdik.. Kopyacıydık çok şükür ; kim ne yapıyorsa peşinden giderek ispatladık kendimizi.. Doğru veya yanlış ne önemi vardı yaşam denilen merdivende rüzgarlara kapılmış savruluyorduk. Limitimiz doluncaya dek varlığımızı sürdürmeliydik.. Künyemiz satır aralarında gizliydi.
Ve yaşamak denilen ince çizgi yazarların düşüncelerinden bile keskindi.
En son hatırladığım; yuvarlanıyorduk harfler misali ordan oraya..
Hayat işte daha ne olsun. Yuvarlak bir dünyada dört köşe olmayı beklemeye hakkımız varmıydı?
hey hayat
Heyyy hayat önden gitme , yoruldum az bekle..
Nazlı Tolun
