Yeşil bir yaprağım defne dalında
güneşe inat her dem ben varım.
Ben ki ozanım;
susturulsa da dilim,
susmaz çığırır yüreğım…
Şimdilerde ısırığıyım şu garibin simidinde.
Ne bileyim dişlerinin gıcırtısıyım
ya da gözyaşıyım belkide.
Kimbilir nice acılar taşırım.
Birde akabilsem gözlerinden,
şu utangaçlığına inat !
O zaman varım karşısında
onca itilmişliğin, ezilmişliğin.
O zaman dağılır ufkumun sisi.
İnsanlığımı yargılarım ve sizleri.
Tükenişimi haykırırım yüzünüze,
haksızlığınızı haykırırım.
Çığlığınız olurum sonunda.
Sonra susarım sadece,
onca gürültünüze inat.
Belki bir ömür susarım…
