Hayat bedelinin en ağır faturasını
Bilmiyordum yaşarken öğreneceğimi
Çocukluğumun en haylaz dönemini
Yine sevgi yolunda ödeyeceğimi…
Olsun dedim olsun ben yıldızlarda
Günün akşama emanet ettiği yakamozlarda
Işıldarım sevdamın kimsesizliğinde
Yaşarım bende olan haberi olmayanı
Bazen efkarımı dağıtmak için
Söyleyemediğim en ağır küfürlerde
Laneti okurum sessizliğimde
Kimseye değmeden sunarım piyasaya
Ama yinede yaşarım sevdamı doyasıya…
Sevdam yoluna helal olsun dedim
Bir canım vardı feda ettim…
Bedenime dar geldi de
Aşkı giyindim haddim olmadan
Dünya kadar geniş olanı da rastladı
İçinde yüzdüm çoğu zaman…
Sinemde bir karabasan
Kara toprağı gösteriyor
İnadına gitmem diyorum
Sabrımdan öptükçe sevdam
Ben biraz daha gayretle doğruluyorum
Mesafesi uzak yarınlara
Ezberimde bir yeni şiir daha doğuyor
Kalemim mürekkebinden kan damlatıyor
İçim ne kadar acısa da
Gecenin saçağına düşüyorum yanarken
Ne çoğum mutluluktan yana ne de azım
Özlemin morgunda yerim ayrılmış
En ağır bedeli ödemişim
Kalmam lazım…
Bir düşüm vardı geceye dair
Şimdi kurgusundayım…
Yalnızlığı soluk resimlerinden büyüttüm
Tam göğsümüm duvarına iliştirdim
Hayra alamet mi bilmem gözümün seğirmesi
Zamanın bir yıl uzağına
En yüksek yere masamı kurdum
İki kırmızı mum ve iki kadeh hasret
Masanın bir ucunda yeşilinde bir kol düğmesi
Yüreğimden sevda dökülürken kutlanıyor
Bir temmuz gecesi…
Tanıdığım tüm yüzler beni süzüyor
Şerefine kaldırdım hasret kadehimi
Ey benim olmayan sevgili
Şimdi sen başka yüreklerin mevzili
Gölgeni büyüttüm karşımda
Bakışların ölümsüzleşti
Ve bir türkü tutturdum
“Altın hızma mülayim
Seni Hak’tan dileyim
Yaz günü temmuzunda
Sen terle ben sileyim”
Ömrü tamamlanmamış bir sevdanın mezarında yatarken
Nabzım ellerimde uykuda buldum kendimi
Hayallerini aşındıran topuklarımın sızısı
Beni bana getirirken yine susmadı molasız cümlelerim
Göğsümün deli hasretiyle
Kutladım yıllar öncesi gelişini…
