Seni düşünürken,
Akasyaların kokusu sardı benliğimi…
Öylesine güzel, öylesine hayat dolu…
İçime ”sen” düştün sanki o an…
Su gibi…
Berrak,
Yalın,
Ve bir o kadar da gerçek…
Ardından bahar değdi gözlerime…
Çiçeklerime selam verdim usulca…
Beyazı, kırmızısı, moru, sarısı, pembesi…
Ve en yeşilinden heybetli ağaçlarım…
Belki ”herşey” tanıdık/bildik ama…
Sen’i müjdeliyor özlediğim her renk/her koku…
Bir nefes daha aldım akasyaların içinde…
Ve ”iyi ki varsın şans’ım” dedim, bahar’ın yüzünde…
İçimde ”sen” açtın sanki o an, en güzel halinle…
Huzurlu,
Mutlu,
Umutlu,
Ve alabildiğine ”mavi” şimdi ”herşey”…
Sen,
Baharımın en taze kokusu /renklerimin en canlısı…
Hep yanımda/canımda kal…
alıntı
