İçimde noktası konmamış bir şeyler var
Yokluğunun verdiği acı soğuk gecelerime kadar uzar
Gözlerimde ki yaşlar, sensizce sonsuzluğa akar
Şahit olamadığın o yaşlar;
Devam eder yüreğimde akmaya, yüzüm gülse de içim sızlar
Öyle bir sızlar ki bu yürek,
Acım sonsuzluğa çıkar,
Sonsuzlukta haykırır bedenim sensizliğe
Sonsuzluk bile merhem olamaz bu sevgiye
Gözyaşlarım kaldı senden geriye,
Bir de unutulmaya yüz tutmuş kalp kırıklıklarım var.
Ama sen yoksun, belki de hiç olmamıştın.
Ben sadece kendimi mi kandırmıştım?
Yanımda sen yoksun ama içimde tükenmeyen sevdan var.
Bu gönül;
Tükenmeyen bu sevdaya inat,
Seni tükenmişliklere mahkûm edecek bir cesaret arar.
Ebedi bir mahkûmiyette, kim bilir belki seninde canın yanar!
Ancak o zaman anlarsın beni ve çektiğim acıları,
Unutamamacasına sonsuza kadar…
