Açardın,
Yanlızlığımda
Mavi ve Yeşil,
Açardın
Tavşan kanı kınalı- berrak.
Yenerdim acıları kahpelikleri…
Gitmek
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak
Gözlerinde yatmak zindanı.
Gözlerin hani?
“to be or not to be”değil
“Co gito ergo sum” hiç değil…
Asıl iş, Â anlamak kaçınılmazı
Durdurulmaz çığı
Sonsuz aşkımı.
İçmek gözlerinde içmek ay ışığını
Varmak gözlerinde varmak can tılsımına .
Gözlerin hani?
Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad
Kemendi…
Duymak gözlerinde duymak üç ağaçları
Susmak,
Gözlerinde susmak,
Ustura gibi…
Gözlerin hani?
Alıntı: Ahmet Arif
çok güzel bir şiir yazarı kadar anlamlı bu şiire kendimce yorum yapmak benim haddime düşmez ancak yazarın kendi dilinden bir dörtlük buna en güzel yorum olur.
“Belinde Diyarbekir kuşağı
Zulasında kimbilir hangi hınç, hangi mısra
Yürür namus bildiği yolda…
Yürür yine de yalınayak ve
ayakları yanarak.”
Ahmet Arif Şairlerin en büyüğü gözümde saygıyla anıyorum.