Sokak ortasında bir kadın, bar bağırıyor
Kendini arıyor, kendini soruyor, bağırıyor
Sesi kulaklarımda bir kurşun gibi patlıyor
Yalan da olsa haklılar diyoruz
Ama, bu da yetmiyor
Gece yarısı vardiyada işçiler tedirgin üşümekte
İş’ten değil, güç’ten değil, içten üşümekte
Zaman geçmekte, zaman gecikmekte, zaman üşümekte
Yalan da olsa birleşiyorlar
Ama, bu da yetmiyor
Gece yarısı bir müzisyen evine yine geç dönüyor
Taksi parası bile yok cebinde, ama evine dönüyor
İki damla yaş geliyor gözlerinden, cigarası sönüyor
Yalan da olsa zenginiz
Bu bize yetmiyor
Yalnızım, yalnızlığım beni dinlemekte
Yalan da olsa ne var ki bu şarkıyı söylemekte
Yalan da olsa içimden bir bulut akıp gidiyor
Yalan da olsa mutluyum
Bu bana yetiyor
Ahmet Kaya
