Ahirim sensin! sözü, kaç “seni seviyorum!” eder ?
Eğreti gülüşlerde avuttum içimdeki hüzünlü çocuğu
Madem, sen böyle hep bir uzaklık olacaksın Araya yılların girdiği mavi yağmurları bekleyeceğim giyinmek için seni ?
Ayırdığın vakitler yeter mi ki aşka?
Zamansız mekânsız aşkı yaşıyoruz her dem
Bütün sütunların duruşu ondan böyle dimdik ayakta ;
Aşk ile!
Dünya bu yüzden kendi etrafında dönmekte
Güneşin yanıp kavruluşu niye sanırsın?
Sen baktın mı menekşenin, nergisin gözüne hiç gülerken, görmedin mi ;
Aşk ile!
Söylesene kim demiş aşka vakit yok, destan diyeyim sana ;
Aşk ile!
Başım gövdeden ayrılsın ;
Aşk ile!
Ah be yüreğim, depremlerin kayıp ***ürdüğü toprak yığınlarını avuçluyoruz bu gecede Şimdi, boşlukları dolduracağız ;
Aşk ile!
Bütün ölüler dirilecek kefensiz ;
Aşk ile!
Kertesinde gecenin ipil ipil inen perdesidir aşk!
Aşk, şimdi hovarda vakitlerinde soyunmuş bir kadındır!
Aşk, bir sıcak elin saracağı pencerendeki ?aç ben geldim! ? diye öten hûd hûd!
Ben geldim be gülüm, aç pencereni ;
Aşk ile!
Sarmala mumyaladığım sözlerimi!
Yapıştır dudaklarıma sonrası ;
Aşk ile!
Filiz Nur ATALAN
