haddinden fazla sustu çiçekler…
korktum !
artık,
kopardığım bu son papatya…
ne ikna eder
ne vazgeçirir…
bakarken denize
melekler ağlar
aslında tedbir değildir yağmur
saklamaya gözyaşımı…
hiç mi çelişmez insan kendisiyle
hiç mi yanılmaz ?
belki de bir parça şevkat payımıza düşen
bilirsin …
karanfil yaprağına bağlıdır sevda
ki tartışılmaz elbet…
en sert rüzgarda bile ispatlar gücünü
bir şair tutsun diye kafiye
döker şiire yüzünü….
sen suretimde gezdirirken elini son kez,
yüzüm bembeyaz ,
yüzüm balmumu…
gözlerinin vaadettiği aşk
keser soluğumu…
gidersen,
parlamaz eskisi kadar yakamoz
kim anlayabilir ki bu durumu ?
…………………..kim ?
şimdi baksan
cam kırığı kalbim…
sevdanı gömdün ya gözlerime ,
dayanamaz yüreğim
ve
apaçık yazar kutsal kitaplar
kırmızıya doymak ister ellerim
defalarca yanarak
defalarca haykırarak
kesilir bileklerim…
ay üşürken avuçlarımda
albenisi kalmaz yıldızların…
içimdeki ses büyür
hızlanır adımlarım…
şaşıp kalırım gidişine,
sen bir yana
ben bir yanayım…
Nebile Aydın
