Ben yitik bir aşkın şairiyim!
Kanında yüzdürdüğüm gemiye,
Yetmez yüreğimin ateşi…
Ben yitik bir aşkın şairiyim!
Sen dalgalandıkça içimde,
Dengemi kaybeder düşerim…
Göğsümü yarıp sana yol açtığım ara sokaklarda,
Duvarları tutarım,
Göğün çatısına sırtımı dayarım,
Şiddetinden düşmesinler diye.
Ama yetmez yüreğimin ateşi…
Gemiler salarım mavi sulara,
Güvertesinde martılar
Seni yağmalamak için pusuya yatarken,
İştahla dolanır balıkçıların aç gözleri,
Asil teninde…
Benimse elimden hiçbir şey gelmez,
Yetmez ki yüreğimin ateşi.
Şiirler yazmakla yetinirim adına;
‘Deniz,
ah Deniz!..’
Yaramaz bir çocuk elinde,
Çakıl taşlarıyla seni oyuna getirir.
Omuzlarında; yaşlı bir balıkçının kürek çeken elleri,
Küfürler savururken kayıp giden zamana,
Beni aşka davet eder
Ebediliğin.
Ama ben çaresizliğime sarılır
Yine sana şiirler yazarım
Kanar yüreğim.
Bir ağacın altına sığınırım
Öfkenden yüreğine sığınır gibi
Ağlar yüreğim…
Ve sensiz kaldığım gecelerde hep üşürüm
Ayaklarının dibine sığınırım kimi zaman,
Isınmak için.
Buz kesmiş ellerimi uzatınca mavi sularına
Yanar yüreğim…
Ben yitik bir aşkın şairiyim!
Kanımda yüzdürdüğüm gemiye,
Yetmez yüreğimin ateşi…
Ben yitik bir aşkın şairiyim!
Sen dalgalandıkça içimde,
Dengemi kaybeder düşerim…
Yetmez,
Yetmez yüreğimin ateşi
Kanımda yüzdürdüğüm gemiye,
Yetmez…
M Can Gündede
