Emrah Altınok – Nefesimi Süreyim

Şiir Defteri

Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim; artık benim olmalıyım, benim. Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim. Ateş artığı değildir karşılığımız. Pusatını dağ sisinden alan, firarını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkiya sevda ki; zulasında asılı durur kefenlediği ölümü. Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem’den beri. Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini. Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını. Yanacaksa cehennemden beter yanmalı! Kim anlar ki eşkiyanın sağlamlığını; özlemin çiseyle yıkanmış şafak değerini, kim? Hani ellerine kuşlar inerdi; karda üşüyen kuşlar… Bahçen kuş sevinçlerinle inlerdi ay Şahrud. Eşkiya yüreğime çığ düştü üşüyorum haa… aç ellerini.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İşlem Sonucunu Girin * Zaman sınırı tükendi. Lütfen CAPTCHA'yı yeniden yükleyin.