Gidiyor gidiyor… Çekiyorum ellerimi sonra, gitmiyor ellerim telefona.
Numaran donuyor ekranda öylece…
Yazıyor yazıyor! binlerce ciltlik sana dair mektupları yazıyor kalemim; bir silgi bulup siliyorum yazdıklarını öylece…
Saat kaç? gün ne yazar diyorum şu geceye, tarif edemiyor.
Ne olacak ki anlamlar, senden sonra daha mı farklı gösterecek sihirli sopanın dokunuşuyla beni.
“Değmez diyorum”; “ne varsa bitsin” diyorum sana kızarak.
Aklım saklanıyor yüreğimden korkarak…
Şu yürek; binlerce firfiri gül açardı sevdaya dair biliyorsun ama, ben sevda dolu yürek bahçesinde seni kaybedecektim işte bunu bilmiyorsun…
Bu yüzden kaybetmekten belki de yeni bir umut olamamaktan korktum sevgili.
Bakamadığım sen değildin, kıyamadığım da sen değildin, gün olur yitirdiğim kalacaklardı içimdeki senler bilmiyordun.
Bir gün, bir şekilde atacaktın beni de kirpik ucundan …
“Hadi diyor”…
Şaşırıyorum…
“Sus!..” diyorum sonra yüreğime.
Bırak beni mantığım içinde …
“Sen adamı öldürürsün” diyorum, bıraksam eğer seni öylece…
Zaten senin yüzünden değil mi tüm bunlar ah!..ah diyorum …
“Hadi diyor…”
“Son tren diyor!..”
“Yazık diyor,”sonra.
Ve halen kulaklarımı tırmalarcasına senden yana “seviyor” diyor.
Mantığımı arıyorum suskun kalıyor.
Tekrar gidiyor ellerim telefona, tekrar sil baştan kaçıncı defa…
Olmaz diyorum olmaz “kırgınım işte ”… (Sanki o bana kırgın değilmiş gibi)
Çünkü kırgınlığım; bir daha asla kırılmaman içindi diyorum.
Anlamıyor…
Kötü adam oluyorum istemeden…
Senden önce ve senden sonra…
Onu kırıyorum bir defa daha, senin yerine…
Kendim oluyorum sonra ikimizin yerine,
Gidiyorum gitmek için….
