Akan her damla yaşta, benden gidişini yaşıyorum bir kez daha. Her bakışta sen bakıyor. Sen görüyor. Her şeyi herkesi sen biliyor.
Yüreğimden attığımı gözlerim almış. Beynimden, bedenimden, geçmişimden sildiğimi gözlerim yazmış yeniden. Bana inat, mutluluğa inat…
Gözlerim meydan okuyor artık bana. Ben hayır dedikçe o evet diyor. Ben git artık dedikçe o inadına geliyor. Ben aşka tövbe etmişken o bana aşkların en imkansızını getiriyor.
Nefret eder oldum artık gözlerimden. Ne diye seni kendine mahkum eder ki.? Neden saklar ki seni.? Neden serbest bırakmaz.? Neden ille de acı vermeliyim der.? Neden bana aitken başkasını bilir, başkasını tanır.? İçinde beni saklayacakken, büyütecekken neden o yüreksizi, kalpsizi saklar.?
Artık soranlara gözlerim yok diyorum. Körüm diyorum. Kendimden başka kimseyi bilmiyorum, göremiyorum diyorum. Senin yüzünden kandırıyorum insanları.
Ama bilir misin bunca siteme rağmen, bunca ahıma rağmen yine akıtıyorum seni damla damla. Yine dolanıyorsun bedenimde. Yine hissediyorum seni. Ve Allah kahretsin ki yine istiyorum seni. Yine anlıyorum seni hala unutamadığımı, unutamayacağımı..
Artık bırak git ya.. ne ettim olmadı sana. Yaramadı. Gidemedin bir türlü. Hep saklı kaldın bedenimin gözlerimin en ücra köşelerinde. Artık yeter çektiklerim. Al her şeyini git. Bir gözlerimde kalmıştın ya, onu da al git artık. Ne adın ne sanın ne de gözlerin kalmasın bende.
Ama olmaz ki.! Dayanamam ki..! tamam al kendini git. Tek bir şeyi alma. Sana ait tek şey vardı demiştim ya hani sana. İşte ona dokunma. Gözlerimdeki sene dokunma.
Tamam git şimdi.ben gözlerimde yaşarım gözyaşına mahkum ettiğim aşkımı.
Ama bil ki; bu gözlerdeki gözyaşı aşkı sen gidince değil ben ölünce bitecek. Akacak tek damla aşk kalmayınca bitecek..
