Hasreti dağlara yükledim,
Kokusunu rüzgarlara vurdum
İnsanı özledim ben en çok,
Masum çocuklukları olan insanları
Vurgun yedik Hainden,
Düşe düşe öğrendik tecrübeleri
Özlemleri yeri geldi sakladık,
Tahammul edemedik bizliklere
Sus kaldık bazen,
Hiç olduk gecelerde,
Öldük öldük yeniden Ağladım Anne,
Yanlızlıklarının kaderinde Bitmeyen acıları gördüm…
