Kalın Bir Kitap Oluşturdum Geçmişimden

Şiir Defteri

Kalın bir kitap oluşturdum geçmişimden
dışına bir kapak gerekti ve rengi önemliydi.

Beyaz mı olmalıydı?
kırmızımı
derken kararımı verdim.

Siyah olacaktı siyah ve kalın kapaklı bir kitap.
“Neden siyah?” diye sordu gözyaşım.

Cevabım hazırdı;

“Çok eskidendi umutlarım dağılmadan önce havaya yeşermeye çalışan tohumlarım vardı gelincik bahçelerinde
büyümesine açmasına izin vermeden soldurdular.
Toprağını ise savurdular havaya belki yeniden filiz verir diye çiçeklerim”.

İnsanlar böyle acımasızdı işte önce sadakat bağı kurarmış gibi yapıp sonra yıkarlar tüm bağlarını.
Ellerini tam uzattığını sanırken hatta uzatmışken onlar çekiverir ansızınnedeni bilinmez bu kaçışın.

Gün geldi su içmek istedim eski yosun tutmuş yıllara meydan okumuş bir çeşmeden bir el uzandı ve bir bardak ardından;

“Buradan iç” dedi.

Çeşmeden kana kana su içmek varken bir bardağa sığacak kadar azdı bana ikram etmek istediği su bilemedi.
Nezaketti oysa yapmaya çalıştığı ben yanlış anladım karşımdakini
“Bir bardak su bumudur bana layık gördüğün?”
Cevabını alamadan uzaklaştım oradan biliyordum geride kırılan bir kalp bırakmıştım.

Sonra bir ekmeğe uzandı elim sımsıcak fırından yeni çıkmış alıp kopardım. Sıcakken ekmek ne güzel kokardı.
Biri geldi;
haykırdım; “Benimle ekmeğini paylaşır mısınbende açım” dedi. Hepsini verdim bir dilim ekmekle doymasını bilirdim ben. Karnı doyduktan sonra yüzüme baktı derin manasız. Boştu bakışları dudaklarını büzüştürdü; “Biraz sıcaktı ekmek birazdan kesin karnım ağrır”. Sinirlendim yüzüne tokatı atmamak için kendimi zor tuttum.

Ardından başkası diğerlerinden farklıydı benden sevgi dilendi. En değerli varlığımdı sevgim ona nasıl verirdim. Acaba layık olabilecek miydi?
Sevgi istedi
sevgi
bir bardak su ile susuzluğu giderebilecek bir dilim ekmekle karnı doyurabilecek en büyük değerdi sevgi.
Benden sevgimi istedi ben ise beraberinde aşk sadakatkocaman bir kalp verdim.
Onu kalbime kilitleyip anahtarını attım uçurumdan aşağıya bir daha bulmam mümkün olmasın diye.
İlk sevgi ilk aşk ilk göz ağrısıydı bende.
Bir zaman sonra yüzüme baktı gülümsedi;
“Sevgin yetiyor ama…”

Amasını dinlemedim söylediğinin.
Sevgide ama olmazdı yüzüne kapadım açtığım tüm kapıları.

Sana bakan bir çift güzel göze değiyor gözlerin sonra elleri ellerine.
Aldığın nefesten bile değerli olduğunu sanırken sevgi cümlesinin sonunda kocaman bir “ama” kelimesini söyleyebilecek kadar cesareti bulabiliyor kendinde.

Yıllar geçti aynadan baktığımda kendimi görmem gerekirken yaşadıklarımı gördüm.
Hep bir yerlerde yanlış yaptım diye düşündüm evet yanlışı ben yapmıştım.
İnsanın hatalarını anlaması için neden saçlarına aklar düşmesi ellerinin üzerinde çizgiler belirmesi gerek hala anlamadım.

Bu yüzden kara kaplı bir kitap içinde boş sayfalar yazamadım.
Düşündüm gözlerimi gece nemine sakladım
ağladım fakat bir kelime dahi yazamadım.
Kara kaplı bir kitaba sadece boş sayfalar yakışırdı.
[Üye İmzası]

1 Yorum “Kalın Bir Kitap Oluşturdum Geçmişimden

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İşlem Sonucunu Girin * Zaman sınırı tükendi. Lütfen CAPTCHA'yı yeniden yükleyin.