Bir satır başı yine kendime ve kendi içime..Ne yazacağımı düşünmek öylesine zor ki aslında fakat insanın parmaklarına dökülüverirya sadece ifade edebildiklerin içindeki bi köşeden…O köşeyi kazıyarak çıkmak ister delmek ister yüreğini ve gözlerini bulanıklaştırıp çeneni sızlatarak..Çıkarrr ama gitmez…
Sana söylemek isterdim bu satırlara dökeceklerimi şu an ama için sıkışırdı bunu sende dile getirirsin ya..Senin ”için” için kendi içim yine ezildi işte..Hatta birazda ağlamaklı yine..Yorgun ve öylesine yıpranmış ki bana ait olmak istemediğini söylediğini duymak isterdim..
Bu gece..Herşeyden vazgeçtim..
Bu gece karışırken kendimden geçtim..
Dertlerimi karanlığa emanet ettim..
Gözyaşlarımı gözlerime
Bana hapsettin…
Öyle hissettim çok zaman diğer yarım olduğunu düşündüm..Bir elma yarısı değil bir yürek yarısıydın..Bi fırlamanın yarısıydın sen.Gittin ya yarım gitti canım gitti işte benimde..Bitmedide yalnızca gitti nasıl bir işse işte…Bitmesini hiç istemedim belkide ondan bitmedi ve istemeyeceğimi bilmediğim için bitmezde..
Benim diğer yarımsın,artık yalnızsın..
Bu şehir sensiz düşman bana sen benim
KARANLIĞIMSIN…
Evet ne olduysa oldu işte bu gece..Bu gece sana zarar verecek en büyük şeyden seni almayı istedim ben..Kendimden kendimden ve alamadığım bireylerden..Sırf sen ağlama sen mutlu ol diye ben bi kaç damla gözyaşı akıttım sana ve bana ve hiç olamayan ”Biz”e…
Sana emanet ettiğim ve senin taa zerresine kadar bildiğin o dertlerimi aldım kendimi o karanlığa bırakmaktanda vazgeçtim..Sen benim karanlığımdın ya…Şimdi karanlıklar çıkacakmı aydınlıklara?Oysa ben aşıktım siyaha,karanlığa ve sana dair ne varsa…
Karanlığım yeterki kendisi çıksın aydınlıklara ben karanlıklarda ve sabah olmasını beklediğim o ”beyaz”gecelerimde dizlerimi toplayıpta başımı dayadığım o duvara çok dualar ettim bir tanrı gibi belkide..
Ve ben işte o duvarlara aşık ve o duvarlara sevgili onlarsa bana belkide tek teselli…
Şimdi sana gideceğimi artık beni ben olarak bulamayacağımı söylesem için kararırdı karanlığım..Karanlıklar kararırmıydı oysaki?Ama sen en beyaz karanlıktın..Benim karanlığımdan daha karanlıktın da karanlıklara alışmış birisi için bir aydınlık sendin işte..Ama biliyordum ben seni sensiz yaşamaya mahkumdum..Yalnızlığınada seni köle yapmaya mahkum..Ama Azad edileceğin günün geleceğini biliyordum hepsi bu kadarcık diyemesemde olsun bitecek çünkü hep yanında o sevdiğin yürek..Söz verdim ya sana ne zaman ihtiyac duyarsan yanındayım diye ölümüne söz dedim ya işte..
Ölümüne bir sözün ölümüne vedası sanırım buda sana..
Senden geçmek kolay değil zaman dar oldu..
Herşeyden kaçsamda hayat zor oldu..
Sen giderken bu şehirde zaman doldu.
Geceler artık zindan bana .
Canım yanar oldu.
Çok zordu çok zordanda zoru anlatan bir kelime yoktu benim lügatımda..Keşke anlatabilseydim bunu ama ben sana en kolayını anlatamıyordum ki zorunu anlatmayı başaramadım..Çok şeyi başaramadığım gibi.
Herşeyden kaçtım kendimden sevgilerden nefretlerden ve dost bildiğim yalnızlıktan ama bir aşkından vazgeçemedim ki dedim ya ben vazgeçmeyi hiç istemedim ama vazgeçirmiş gibi gösterdim kendimi yüreğime..Çünkü en çok o çekti elimden çok ezdim çok parçaladım ama bana hiç isyan etmedi taki bu güne kadar..Bugün işte o sessiz çığlıkları parçalanışını bana anlattı..Özür dilerim dedim kendime kendimle konuştum ama..İşte o ”ama”lar yokmu..Keşkelerdende acı onlar çok daha acı..
Sen giderken ben ağlıyordum ya sana mutlu olmanı dilemekten başka bişey yapamadım..İçimi nasıl parçaladığımı nasıl yalvardığımı kendime hiç anlatamadım..Sadece iki cümle çıktı içimden..
”Ama ben seni seviyorum..Ne yapıcam sensiz söyleee..!!”
Ama zaman dolmuştu….
Beyazın karanlığı olan geceler bana zindan ve ben o duvara aşık ve sen gittin…Amaa….Neyse…
Canım yanar oldu işte..Canım gitti canım yanıyor sadece hepsi bu..
Artık yalnızım..Sensiz herşey her şehir her gözyaşım düşman bana..O çok sevdiğin gülüşümde dahil buna..
Bu gece sonsuzluğa bir merhaba deyip çektim ellerimi üstünden..Hissetmişmiydin ellerimi üstünde hiç dokunmuşlarmıydı bana?Seninkiler hala bende bırakamıyorum onları ama yüreğimi bıraktım artık o ”KARANLIĞA”…
KARANLIKLAR ÇIKARMI AYDINLIKLARA?
AYDINLIKLARIN NE ÖNEMİ VARKİ?KARANLIKLAR OLMAYINCA?!!
Benim diğer yarımsın,artık yalnızsın..
Bu şehir sensiz düşman bana sen benim
KARANLIĞIMSIN…
