Anladım…
Sensizliği öğrendim bugün
Hayalinle yaşıyodum kaç zamandır
Dün o havadan sudan konuşmaların
Dokundu yüreğime
Bugünse o kadar canım yandı ki anlayamazsın
Kimse anlıyamıyor seni bitiremediğimi
Haykırıp duruyorum sensizliğe
İsyanları oynayan bendim
Ama pes ettirmek zorunda değildin ki
Hani bitti dedim ya sana…
Kaç gece ateşim çıktı
Kimse içime üfleyipte ateşimi söndüremedi
Yastığımın altında gizledim gözyaşlarımı
Ve kimseler duymasın diye birer birer tuttum çığlıklarımı
Farketmelerini de istemedim
Onu seviyomuydun sorusuna “HAYIR” demekle yetindim
Söyle sevmeyen birisi bu kadar dostça konuşmaya çalışırmı sence
İçinde birşeyler kalmadığını göstermek için uğraşır mı
Ama sen görmedin yada bu gerçeği bilmek istemedin
Bugüne kadar senle dolu yanımı sakladım senden
Sen kalbimin yıkık dökük duvarlarına
Dilimdeki keşkelerle yazdığım yarım kalan romanımsın
Gel ölüme beş kala son kez bak gözbebeklerime
Gözlerim sana hasret kalmasın
Gel yarım kalan romanımada son noktayı beraber koyalım
Son kez akıt gözyaşlarını kanayan bedenime …
Son defa ruhuna hasret kalmış duygularıma usulca dokun ve
SENİ SEVİYORUM de……
