Küçüklük ne kadar güzeldi..
sevdiğin çocuğu öp kaç.
Aşk şarkıları dinlemek yok.
Kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk.
saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık ,
şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz..
düştüğümüzde dizlerimiz kanıyodu,şimdi ise kalbimiz..
reddedilme korkusu yoktu,bi kez ağlasak bizim olurdu çünkü…
şimdi günlerce ağlıyoruz ama başkasının oluyo
.Büyümeseydikde hayat aynı kalsaydı.
Hep gülseydik,sahte gülüşler nedir bilmeseydik KEŞKE…
