Kimsesiz Hayalim!!

Şiir Defteri

duygu-dolu-yazılar
Sessizliğini dinliyorum yağmurun. Belli belirsiz damlalarını izliyorum. Ağaçlar efil efil esen rüzgara karşı direnmekte. Duruyorum yolun ortasında elimde şemsiye ama kapalı, bilmezsin sen ben çok severim ıslanmayı…

Dün akşam bir film kiraladım, her saniyesi korkunç sahnelerle doluydu, iki de bir yastığa gömdüm kafamı. İkinci cd ye geçmeden kapattım. Patlamış mısırım yarım kaldı, bitmedi gazoz dolu cimbomlu bardağım. Onları alıp odama kaçtım. Ama filmin her sahnesi gözümün önündeydi. Bilmezsin sen ben çok korkarım sevmem canavarlı, kanlı kareleri. Bir kitap okuyorum korkularımız diye; neymiş efendim korkularımızın üstüne gitmezsek kurtulamazmışız. İnandım aldım bende. Bana yaramaz zaten hiçbir teknik. Korktum ve çektim karanlığı üstüme

Aklıma gelmişken sorayım, sana anlattım mıydı geçmişi mi? Göstermiş miydim kimliği mi?
Pek anlatmam da kendimi, genelde herkes yanlış tanır beni. Konuşmamı gevezeliğime yorarlar, ağlamamı güçsüzlüğüme. Hiç kimse bilmez ki (söylemedim) sessizliğim sana, gülmem sana, aslında sana yaparım ben saçma espirilerimi, bir sen dinliyorsun beni. Hiç dalga geçmiyorsun çünkü biliyorsun beni kırılır canımın kemiği
Bir tek sana yaparım sevindiğimde şımarıklığımı,öfkemi bir sana püskürtürüm sonra havalı derler ardımdan, kimse bilmez ki senin için kaleme sarılırdı bu eller, senin için yağardı yağmur, senin için ağlardı gökyüzü. Beni de yanlarına alarak. Tamam canım kıskanma, bakmıyorum hiçbir yıldıza yan gözle, aya başımı yaslayıp ağlıyorum sadece.

Şimdi balkondayım hava buz gibi tam kıvamında sensizlik ve yolunda gidiyor bizsizlik. Elimde vazgeçilmezim bir fincan kahvem diğerinde kalem ve yazıyorum… Boşuna yazıyorum aslında, sen daha tanımıyorsun bile beni, ben bile bilmiyorum ki seni. Kaşın gözün ne renk, boyun posun nasıl, bir adın bile yok kimsesiz hayalim diyorum sana, kimsesizliğime simgesin diye, şöyle hayal ediyorum aslında kapkara gözlerin olsun deli deli baksınlar ama uzaktan, hiç bilmeyeyim sevdiğini, kilona karışmam da yine de fazla olmasın dimi? Bu aralar çok saçma yazıyorum sanki. Kafamı kaldı…

İnsanlar diyorum çok vefasız oluyor bazen, sen hiç öyle olma olur mu? Ben gidersem unutma, parantez içinde söyleyeyim tabi bilirsen unutma beni? Unutulmuşluk kimseye yakışmaz denem üzerinde… bana mı bana bir o yakışır herkes giydirdi yakıştı da(baksana)!…Ama sen giydirme kızarım sonra nazlanınca da kızıyorsun napayım her şey senin başının altından çıkıyor…
Belki sana saygı gösteriyorlardır oralarda, bizde saygı beş para etmez durumda, hiç kimse insan olduğunun farkında değil, sen unutma he mi kimseyi kırma! Kırmamayı ve kırılmamayı öğrenirsen oldun demektir der benim annem… benim elimde değil çok kırıldım ama haksızlık olmazsın bende kırıyorum bazen… Fakat asıl sorun ne biliyor musun? Sevememek, bence sevse insan ne kırar ne kırılır, gözle görülmez ama hissedilir sevgi… Oralar da var mı burada raflara kaldırıldı da. Çok özledim sevilmeyi anlatsana nasıl bir şeydi. Gerçekten sevsene beni… tabi tanırsan

O kadar uzaklara dalma ben nerdeyim söyliyeyim mi? Ben sendeyim, sende bende… hayallerimdesin . Hayallerindeyim, Hayallerinin arasına köşeye çekilmiş birini görürsen bil ki ben. Bulamazsan da boş ver geçen zaman derman olur susar sana yüreğim. Konuşmaz kalemim.
Çok konuştum değil mi. içimi boşaltayım dedim… bu mektubu da koyacağım diğerlerinin arasına…

İyi simi sen kendine iyi bak, selamımı yolluyorum oralara gelen rüzgarlarlal… gelince sen de bir selam tak beyaz bir güvercin ayağına yolla bana, belki gelir birgün… gelmeyeceğini bile bile bekliyorum….

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İşlem Sonucunu Girin * Zaman sınırı tükendi. Lütfen CAPTCHA'yı yeniden yükleyin.