Özde Kalsın Çocukluğum
tütün zehiri, avuçlarımda ki yılların izi
ikibin değil milyonlarca duygu zehri
kabullen hadi/ biri senin
göreceksin ellerine alınca ellerimi
suç denizine at boğ gözlerimi
vicdanını pazarda yıka
sat satabilirsen sözlerini
geriye kalan umutlarınla
rahatla, dostlar alışverişte görsün seni
tanı bir seni/bir beni
oyuncaklarımı bulabilirsen hani
bir de yıldız koparabilirsen gök yüzünden
çocukluğumu diyorum, çocukluğumu
bedeli gençliğim olsun
ver bana saf yanımı
mahsum duygularımısavunmasızlığımdı belki güzel olan
düşünmeden fırlattığım topaçımdan çıkan ses
beni hayata bağlayan
korkularım da sığındığım ağaç gövdesi
ne cehennemin ateşi yakar saf yanımı
ne ciddiye alınır öfkeli bakışım
sevilir toprak lekesi olan yüzüm
ve hiç bitmeyecek sanırım ömrüm
çocukluğum, çocukluğum
sabah doğan güneştir
akşama/ nasılsa çok var derim
yaz mevsimi uzun günler
alın benden gençlimi, alın benden gençliğimi
özde kalsın çocukluğum…
Nilgün Kurt
