Kim demiş acının adresi yok diye? Satırlarıma sızan sevda sancılarını saymıyorum bile.
Tipsiz zamanlara denk geldi tesadüflerimiz.Baştan çıkaran mesafeler de cabası
Öyle başladı, öyle bitti; geldiği gibi gitti anlayacağın..
Oysa tutma ihtimali vardı fırsatların elinden,
Hiç olmazsa kadere tokat atma olasılığı taşıyordu hislerin.
Belki de sevgi yetmezliğine yenik düştü Aşkımız.Damarların cesaret eksikliği taşıyordu.
O yüzden uzaktan tutmaya çalışıyordun elimi.Korkuların ve çatışmaların hep
gündemin ortasındaydı.Sürmanşet geçiyordu gitmelerin;
ama ben görmemeyi seçiyordum.Yüreğim sadece manşetlerini
süslemekle meşguldü hayatımın sisli zamanlarında.
Tutunur gibi oluyordum yaşama.Günden güne gülümseyişlerim çoğalıyordu
kalbimin çocukluk parklarında.Uzak iklimleri dize getirme hayalim tükenmiyordu,
en aldatan günlerde bile. Sıkı sıkıya taraf tutuyordum seni,
sloğanım ismin oluyordu ayrılık arifelerin holigan sokaklarında.
Hiçbir merasime sığmaz artık konuşmalarım.
Tökezleyen senlerime günden güne daha da uzaktan selam veriyorum.
Ve nokta halini almak üzeresin görünmüyorsun nerdesin?
Seninle dolaylı konuşmak, yardımlı bakışmak ve varsayımlı el tutuşmak bile güzeldi.
Ötesini sorma sakın.Benden daha geniş bilgiye sahip olansın bu konuların satırbaşlarında. Kartları açıktı hayatın. İstediğin yol,
seçmek istediğin viraj emrinin aldındaydı hep
Basamadın kaderin kilit cümlesine, gelişine çaldın hayatının ritmini.
Şimdi sorduğun hiçbir sorunun cevabı yok bende. Kendine sor ve kendine cevapla,
ben duymasam da olur, nasılsa..Ayakkabılarının bağcıklarını kendin bağla sevdam.
Kendin koş bu hayatın maratonunu. Olmamış bir birlikteliğin olmaz hesabı.
Bu sevdanın masasından hesap ödemeden ayrılabilirsin.Üstüme yık acıları,
taşırım seni elbet, bir ömürlük sen hastalığı kapmış bu vurdumduymaz kalbime..
