Şimdi kal! Ama adı aşk olmasın.

Şiir Defteri

Kalmak için aşk gerekse illa;
avuçlarımda tükendi aşk bir zamanlar.

Külleri savruldu gökyüzünde. Yangınlarda tükendi yüreğim kimseler bilmedi.

Seslendi gecenin karanlığına, yükseldi gecelerce çığlıklar.

Gözyaşlarım kaldı yatak kıvrımlarımda ve tırnak izlerim geçti yorganımın kenarlarına. Bir yastıklar bildi ağlayan gözlerimi bir odamın kararmış duvarları.Söndürdüm gece lambamı ayışıgı şahit oldu. Baykuşlar gizledi duyulmayan çığlığımı.

Sevmiyorum demek için çırpındı yüreğim
gözyaşlarım seni seviyorumlara ağladı.

Sonsuzluğun sonunu gördüm sonsuzluğa inancım yok oldu.Adına aşk koyduğum tüm güllerin boynu bükük,aşka çekilen tüm fotoğraflar ucu sararmış kaldı.

Dolunaylar aydınlattı kalbimin bir yarısını diğer yarısı hep karanlık.

Ve karanlıkta yok oldu tüm inandıklarım. Aydınlatmak istercesine yüreğimi sarıldım oyuncak ayıma. Bir çocuk düştü gözbebeklerimden. Gözyaşım oldu çocuğum boğuldu.

Şimdi sor yüreğime “sevgi var mı?”…Sana “var “der gözlerim ,
yüreğim susar.
Yüreğim “var” der
gözlerim boş bakar.

Gitmekse niyetin anlamaya çalışma beni. Aşk bir oyunmuş, ben ısrarla “var” derken öğrettiler. Her oyun gibi en az iki oyuncu gerekir dediler. Ve her oyun gibi bir sonu varmış. Ve oyun bittiğinde oyuncular da bitermiş…

Şimdi kal! Ama adı “aşk” olmasın.
Aşk olursa birgün biteceksin

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

İşlem Sonucunu Girin * Zaman sınırı tükendi. Lütfen CAPTCHA'yı yeniden yükleyin.