Gözlerini kapatıp karanlıkta yürümek istedin gün aydınlıktı ama gözlerin kapalı.
Herşeyden vazgeçmiş bir halin vardı masum kapalı gözlerinin ardında.
Güneşin aydınlattığı herşeyden vazgeçmiş umutsuzluğun karamsar kıldı etrafındakileri
Kendimi kurban edilmiş gibi hissediyorum.
Kurban edildi aşığının gözyaşları
Ayakları yere hiç basmayan adamlıktan nasibini alamamış hayallerim
Bir çırpıda kül oldu düşlediğim geleceğim sensiz bir hiç olan bedenim
Sense hala gözlerin kapalı ve yürüyorsun hiçkimselere doğru
Kendini olgunlaşmamış düşüncelere hapsediyorsun tüm o mantık felsefesiyle
Bir yanın hala evrim geçirmemiş çocuk bir yanın ise yaşlanmış ölüyor
Kalbinin bir yerlerinde saklanmış bir aşk kalıntısı var benden kalan
Gün geçtikçe soluyor yaprakları teker teker
Bir sen daha var sende hepimizden gizlediğin
Annenin gözyaşlarıyla suladığı bedeninde hapsolmuş
Bir ben var bende içimden çıkıp sana koşmak isteyen
Önündeki bir dolu engelle boğuşup nefes nefes kalmış
Gün gelecek bir yazı olmaktan çıkacak duygularım
Bir gün gelecek hatırlamayacaksın beni belki
Hiç kimse bir taş koymasa bile aramızdaki yolu yürünebilir kılmak için
O yolda yürüdüğümün farkında bile olmayacaksın
Kucağına o çok düşlediğin minicik yavrucağı aldığında
Seni izliyor olacak görmeyi yasakladığım gözlerim ve bilki o son görüşüm olacak seni
Mutlu olduğunu görmeden seni bırakamayacak kadar tutsağım sana
Yinede son defa bir dilek tuttum sana sormadan adımıza
Bir yastık bir koca içinde sen ve ben olan kocaman bir yuva
Seni seviyorum aşkım
alıntı
