Kıyametim olma
El olur gidersen bir sabah ansızın, üzülürüm. İçimin “kan” yalnızlığını bilir misin sevgili? Ya sükunetin çığlıklarını? Ezber bozan gece nöbetlerinin tenhasında güneşlenen baykuşlar vardır. “O” baykuşlar ki acıya pineklenirler ve o acılar ayazların kolundaki ayrı kalmaların “şinanay” yokuşlarındadırlar. Altında sen kalırsın, ben kalırım… Üzülürüm… “Sevmişken, bu kadar “aşk” biriktirmişken Sultanım demiş, gözlerini gözlerime Ak göğsüne […]
Devamını Oku