Karşımda hafif hafif dalgalanıyor deniz
Sessizce esiyor rüzgâr duymasam da hissediyor tenim
Bilindik bir kayanın üzerinde seni düşünüyorum
Yaptığım kâğıttan gemileri suya bırakıyorum
Adını kazıyorum bu bank’a koyu koyu, irice
Belki birkaç yıl sonra başka âşıklar oturacak üstünde
Belki de sen başkasıyla
Bilmiyorum hiç bir şeyi duymak istemiyorum
Bilmediğim yerlerde dolaşmakla
Senin aldığın havayı solumakla
Geçtiğin yerlerden geçmekle
Adını her yere yazmakla huzur doluyorum
Çaresizim sessizce ağlıyorum
Bakıyorum yola çaresizce izliyorum geçen arabaları
Birinden sen ineceksin de ne bu halin diye kızacaksın bana diye hayal ediyorum
Birinden sen ineceksin de alıp ***üreceksin beni bu yerden diye düşünüyorum
Ama hepsi devam ediyor yoluna sessizliğimi bozarak
Ben ise bakıyorum hepsinin ardından düşlerime dalarak
Sokak sokak geziyorum nedendir bilmiyorum
Bir umut ya belki seni bulurum
Bir umut ya belki sen beni bulursun
Aynı yerde oturup beklemek sıkkınlık verdi bana
Deliliğime delilik katıp daldım bilmediğim sokaklara affet
Sora sora buldum eski yerimi
Öğrendim de sayılır az ilerde hep uğrak yerin
Az ilerde işte mavi sessizlik
Az ilerde gidiyor işte kâğıt gemilerim
Az sonra işte sen geleceksin buraya
Az kaldı işte bitecek bu hasret
Az kaldı belki ben biteceğim bu sefer
Ama az kaldı işte her türlü bitecek bu sancı
Duydun işte yanıbaşındayım ve hâla oracıktayım
Hadi gel yanıma al kollarına yada gel tükür yüzüme öldür beni
