parçaLanıyorum!
zaman aleyhime işliyor sevgili….
ellerin evet ellerin…
yabancılaşıyorsun uzaklaştıkça benden…
gözlerin evet gözlerin…
eski bir maziyemi gömecek şimdi beni hiç düşünmeden…
tam da ‘dur gitme’ lere takılmışken…..
şimdi gitmelerin miktarı adımlarım gidiyor senden….
ahh bu giden benmiyim?
benden…
bizden…
gitgide uzaklaşıyorum sevgimizden….
‘bu terkeden benmiyim allahım’ lar dolanıyor dillerime….
meğer ne kadar da çok gitmişsin benden….
şimdi yalnızlığımla aldatırken seni…
‘hadi uzat elini’ demek geçiyor içimden…
ama demiyorum-diyemiyorum!…
sanmaki istemediğimden…
yani;uzattığında bırakacak olduğunu adım gibi bildiğimden…
(d)üşüyorum!
şimdi kaybedişleri dolduruyorum içi sen dolu bavullara…
söz geldi ayrılığa dayandı sonunda….
özümü vurdum adı ‘sen’ olan son kurşunla….
özüme doldurmuştum ya tüm benliğini…
bilirsin…
kurtulunmuyor kendini yok etmeden ikinci şahıstan….
kurşunLanıyorum!…
nasıl derin bir çizik atıpta gittin sol yanıma..
gittin gideli kanayan..
kanadıkça sızlatan..
sızladıkça acıtan….
ama bunları duymakta zor gelir oldu artık sana…
acılarım bile fazla gelir oldu..
bir zamanlar ‘[Linkler sadece üyelere…. Üye ol]ım’ dediğin [Linkler sadece üyelere…. Üye ol]a…
unutuLuyorum!
sen beni defalarca ‘bitti’lerinle vurmuşken
vurulacak bir gitme bile kalmadı bak ardında…
son demindeyim duygularımın…
son çayını yudumluyorum yaşanmışlıkların….
son bahşişide bırakıp garsonun masasına…
üstü kalsın bu aşkın!…
cebimde ki son paramıda
şimdi yatırıyorum aşk’ın ayrılık hesabına!….
gidiyorum!….
