Canımı aldın artık dönsen bile faydası yok artık zincirlere vurdun
yüreğimi
İsyanlarra vurdum bedenimi sesnsizlğin ortasında kaldı yorgun anılarım
Sende yüreksiz çıktın al bu dünya senin olsun yık tüm şehri savur at
yüreğini
Masal tozlarında kalsın umutların
Gölgeni aslın rüzgarrr taşlara dönsün kalbimin
Kırık sazında kalsın sevdaların
Nereye kadar bu zerzenişlerr isyanlarr vuslat vuruyor kapıma
Şehrin sokaklarında asılı kaldı umutlarım
Ne zaman son bulucak hüsran olmuş yüreğimin acısı bende bilmiyorum
Ağlamanın yeri gülmek ne zaman alıcak bilmiyorum
Kor olmuş bedenimi Hangi şehir basıcak yüreğine bizi
İsyan ettim vuslat çaldı kapımı
Çığlık attım kanatım yüreğimi hayatta çelme taktım yıktı benii
İpler doladı bedenime nefret kaldı gözlerimde
Kıyıya vuran gemilerr gibi öfkem kaldıı ellerimde
Kemanım isyan çalan notalarında bıraktım mutluğumu
Binlerce maske taktım yüzüme bir seni koyamadım yüreğime
Yıktı şehirr tüm duvarlarını tozları kaldı bedenimin sensizliğin …
Sanma beyaz gecelerim kanma mutluluğa gün gelirr onlarda solarr
Sarı hüzünler gibi sanma herşey toz pembe kalır
Yorgun gecelerde bıraktım zerzenişlerimi
Omuzlarıma yükledim hüzünlerimi kollarımda kaldıı mutluluğun izleri
Ne gemiler batırdı yüreğim sessiz dalgalarda kaldı çığlıklarım
Hangi kapyı çalsa korkar oldu yüreğim
Kim bilirr belki yeniden çalarr yüreğimi gemilerr
Umutlarımı yükledim heybe kırık sandalyedme bıraktım mutluluklarımı
Sonsuz mavinliğe sürgün saldım yüreğimi
Sarı hüzünlerr çalıyor kapımı sessizlıgıniçinde dem salıyorrr bedenim
Bırak bir kuru hayallerim kaldı avuçalarımda
Gel gör beni neyledi bu aşk …..
sessiz kaldım
