Yalnızlığa dayanırım da, birbaşınalığa asla.
Yaşlanmak hoş değil duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla.
Saat tıkırtısıyla…
Korkmam, geçinip gideriz biz mutluluğuyla,
Ama;
‘Günün aydın,akşamın iyi olsun’ diyen biri olmalı,
bir telefon sesi çalmalı arasıra da olsa kulağımda.
Yoksa,
Zor degil, hiç zor değil, demli çayı bardakta karıştırıp,
bir başına yudumlamak doyasıya,
Ama:
‘çaya kaç şeker alırsın?’
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra…
CAN YUCEL