Gözüme aydınlıktı o güzel gözlerin
Ne güneşi isterdim ne de gökyüzünü
Zincirler değildir ağrıtan yüreğimi, ne karanlık hücremin nem kokulu sessizliği ne de bir tutam ışığa hasret kalmak özlemini duyduğum; ne ormanlar, ne gökyüzü, ne dağlardı.
Gözlerinde gökyüzünü görmüştüm senin teninde kır kokusunu solumuştum. Sesinde dünyanın en güzel ezgisini dinlemiştim. Sen de yaptın yapacağını ayları iki kelimeye sığdırıp bir kadeh şarabı bir dikişte içer gibi içip gittin.
çocukluğum kaldırım kenarlarında kaldı.
Gençliğim parmaklıklar arasında tutsak…
O böyle olsun istemezdi. Böyle umduğu kalmamış gibi kimselerden… çift uçuşan kuşların kanatlarındaydı kalbi. Aşk özlemleri içinde kıvranarak yanarken o böyle olsun istemezdi.
Uzak… çok uzak iklimlerin ardında ve ötesinde başka mevsimlerin ve maviliklerin ve gölgelerin alçaldığı o sessiz saatlerde yine başlayacak mıydı? Yalnızlığın azabı. Yine kanayacak mıydı? İçindeki yaralar. Yaralar ki acı verir lezzeti kadar aşkın yaralar ki sızlar sabahlara kadar yaralar ki ” o böyle olsun istemezdi.”
Yüreğimin pasını silmezse sevdan
Yaşayamam ben sensiz ölürüm o zaman
Yarım kalmıştı bütün sevgileri bütün sevgilerini sonralara bırakmıştı. Aşk rüyaları görürdü. İçinde kalmıştı bütün özlemleri çekingen, sessiz ve mahçup ona herkes böyle bakar onu herkes böyle tanırdı. Ve onun bütün sevgileri hep sonralara yarınlara kalmıştı.
Bitti artık yüreğimdeki sevdalar
Gitmeli bu diyarlardan gelmesin yarınlar
Vakti henüz gelmedi derdi. Meyveler daha olgunlaşmamışken dallarda ve en güzel çiçekler daha derilmemişken ve hep sonu gelmez nedenlerin yüzünden… bakışlarıyla bile anlatabilirdi…
“Seni senden bile çok diyebilirdi.” ama olmadı.
Tadılmamış sevgilerin sonsuz özlemi
Dudaklarımda kaldı umarsızca
En güzel zamanları beklemek lazımdı, yaprak en güzel yeşilinde, gökyüzü en güzel mavisindeyken deniz sessiz ve derin bir bulut dururken, bir kuş uçarken seni senden bile çok demek varken kalbimi dolduran en coşkun duygular yine öylece kalbinde kaldı.
O böyle olsun istemezdi.
Söylenmemiş türkülerin en güzeli
Yüreğinde kilitli kaldı, bir sır gibi.
Bir Gün Mutlaka!
03.05.2004
MEKTUP 1
Seninle olmak güzel!
Seni seninle yaşamak isterdim. Her ne kadar süremiz kısıtlı olsa da… O güzelim gözlerine bakamıyorum. Yanımdasın ama ellerini tutamıyorum.
Seninleyken zaman su gibi akıp gidiyor. Sensizken duruyor. Şu anda yatmaya çalışıyorum ama nedense gözlerime uyku girmiyor. Ben senin yanında olmak o güzelim gözlerine bakarak sabahlara kadar sohpet etmek istiyorum. Seni senden dinlemek seni senle tanımak seni senle yaşamak istiyorum.
Sözlerimin başı seninle başlıyor sonu da seninle bitiyor. Gözlerinden aldığım ışıkla aydınlanıyor, bana açtığın yüreğinle ısınıyor, dudaklarından dökülen kelimelerle hayat buluyorum.
Sen benim içimde akan hayat pınarımın kaynağı oldun. Sen varken hayat akıp gidiyor sen yokken de duruyor.
Beni böyle yalnız başıma bırakıp gitme senin yokluğun karanlık gece varlığınsa dünyamı aydınlatan güneş.
Son kararı sen ver ya terk edip beni böyle viran bir halde bırakıp git ya da her zaman her yerde benimle ol.
Bedenen olmasa da yüreğinle yanımda ol. Ben senden bana doğru akan o duygularla yaşayabileceğim ya da öleceğim.
Senin için;
Bir Gün Mutlaka!
