Sus dedim..
Sus.. Değmesin sözlerin tenime..
Bir hüzün yapışmış işte üzerime..
Kokusu içime işlemiş.. Acısı ellerime..
Sus..
Sen susabilecek kadar sevebildin mi beni?..
Dudaklarımda bir dua kalmış sadece,her şeyi silip atan inceden bir tükenmişlik:
“Yalvarıyorum sana,yalvarıyorum bir damla huzuruna muhtaç yüreğim.. ”
Günler üzerime devriliyor diyorum, bir bir.. Ve hep geceye çıkıyor yıkımları..
Bir köprü kalmış uzaklarda öylece duruyor..Koşuyorum,acıyan ellerimi uzatıyorum ama olmuyor,ulaşamıyorum..
Sen ben gibi yürüyebilir misin sana?. Ben gibi atabilir misin adımlarını yollarıma?.
Kaçamıyorum yıkıntılarından caddelerin.. Kaldırımların ıslaklığı gözlerimdeki neme eş..
Nefes nefese ansızın duruyorum..
Hepsinden vazgeçiyorum işte her şeyden..
Ve bir damla sen süzülüyor yanağıma..Usulca..
Sen.. Sen beni ağlayabilir misin gözlerinden?. Ben gibi ağlayabilir misin?.
Gözyaşlarını akıtabilir misin yandığım o ateşlere?.
Zaman diyorum, ufalanıyor avuçlarımda.. Bir yanım hep sona bakıyor..
Umutlarım tutsak hiç varamadığım o limanlarda..
Keskin bir düş yarası beliriyor bedenimde.. Anlıyorum işte..
Sen..Ben gibi anlayabilir misin beni?. Yitik düşlerime dokunabilir misin?.
İncitmeden yer edebilir misin hayallerimde?
Bir korku işliyorum her gidişinde,yüreğimin en köhne ‘sen’lerine.. O korkuyla örtüyorum üzerini her gece;üşütmüyorum işte seni,sevgimi..
Seviyorum seni..
Ya sen? Ben gibi sevebilir misin ?.
Seni ben kadar sevebilir misin?.
Ya beni?.
Beni bana geri verebilir misin?
